Rano oddajemy auto – Barcelona jest dla nas jednodniowym przystankiem w drodze na Teneryfę. W hotelowej recepcji pytam, gdzie są protesty. Fajnie byłoby uczestniczyć w takim wydarzeniu, a mam ze sobą polską flagę, w jakimś sensie symbolizująca wolność. Recepcjonistki mówią, że już po wszystkim.
Z Ao Nang jedziemy kolejny raz na zachód wzdłuż wybrzeża, około 20-stu km. Dragon Crest to skalna półka z szerokim widokiem na morze i ląd z drugiej strony. Trochę jak norweska Trolltunga. Taka mini. Skała jest w parku narodowym na wysokości 542 m na górze Hang Nak. Zostawiamy skuter na parkingu.
To nasz ostatni dzień w parku Khao Sok. Poprzedniego dnia zamawiamy wycieczkę do sanktuarium słoni. Obsługa poleca The Hillside Retreat. Istnienie sanktuariów jest nieco kontrowersyjnym tematem, ze względu na możliwe męczenie zwierząt i ich wyzysk.
Rozpoczyna się najbardziej krytyczny punkt w naszej wyprawie. Nocna przesiadka z jednego na drugie lotnisko w Bangkoku. Mamy na to cztery godziny. Około trzeciej w nocy lądujemy w Bangkoku. Bangkok ma dwa lotniska, międzynarodowe Suvarnabhumi i drugie bardziej nastawione na loty krajowe Don Muang.
To nasz ostatni dzień na Filipinach. Jedziemy jeepem około trzydziestu kilometrów dalej do Ligao. Ostatniego dnia przed wylotem nie chcemy wypuszczać się daleko. W Ligao na wzgórzu Kawa-Kawa jest park bambusowy tzn. miejsce gdzie można zobaczyć wiele gatunków bambusa. Atrakcja funkcjonuje na zasadzie płacisz ile chcesz.
Kolejnego dnia wychodzimy dość późno, na początku jedziemy do wypożyczalni skuterów, ale ostatecznie nie wypożyczamy z powodu zbyt wysokich sankcji w przypadku jakiegoś problemu. Na Filipinach nie ma czegoś takiego jak ubezpieczenie. Ostatecznie decydujemy się zobaczyć jak wygląda szlak na wulkan Mayon.
